ben insan değilim,

parayı sevmem, kadınları erkeklerden ayırmam, bir kadına sırf amı olduğu için gerekenden fazla değer vermem.
mesela benim son model bir telefonum yok, çok lüks bir arabam yok, çok büyük bir dairem yok.
tek sahip olduğum iki oda ev, eski bir telefon ve doksan model jawa bir motosiklet, bir eski bilgisayar ve komşudan kaçak çektiğim internet.
evet siz buna fakirlik mi dersiniz bilmem ama ben kendini satmamış bir insan görüyorum bu hayatta.
siz milyarlar ödeyip aldığınız arabada her gün işe gidip gelirken,
benim emektar ile mersinin dağlarına çıkarken aldığım zevki alamazsınız.
siz fıstık gibi karınızla, o an bile iş hayatınızı düşünerek sevişirken,
benim ucuz bir barda tanıştığım yarı kevaşe bir kadınla gece boyunca sevişmemin zevkini alamazsınız.
siz çok paralar verip aldığınız belki onlarca kariyer ve kişisel gelişim dergisini okurkenki aldığınız haz,
benim ikinci el kitapçıdan aldığım bir bukowski veya kafkadan aldığım hazzın yanında sıfır kalır.
ben mesela hiç playboy okumadım veya pahalı bir restoranda pahalı bir yemek yemedim.
ben makarnamı yedikten sonra divanıma oturur ve biraz müslüm gürses dinlerim dinlerken de bir 216 marka sigara yakarım.
ben insan değilim çünkü sizin gibi paraya veya daha başka bir şeye bağımlı değilim. ben hep temiz değilim, hiç bir zaman düzenli de olmadım.
ama hep kendim oldum. mahallemdeki insanlar ne derse desin benim dairemin tabanı kaygandır. sık sık arkadaşlarım gelir ve içeriz.
bazen yanlarında sarhoş bir kaç kadın da olur.
ama hiç bir zman zengin değiliz, genciz, fakiriz ve mutluyuz.

ve en önemlisi kendimiziz.