yol (gelip gidenler)

   yola çıkan insanlar gördüm. Bu sabah odamın penceresinden dışarıyı seydeyiyordum, sokaktan gelip geçen insanlar gördüm. Yavaş yavaş uzaklaşıyorlardı. Birisi kaybolmadan bir diğeri peyda oluyordu. Kimi erkek, kimi kadın, kimi çocuk. Bunların yanında doktor, avukat, ofisboy, tezgahtar, öğrenci, hayat kadını... Tıpkı hayatıma girip sonradan kaybolan insanlar gibiydiler. Tipleri, yaşları, ünvanları ne olursa olsun gidiyorlardı. Hayatıma giriyorlar bir süre yürüyorlar sonra kayboluyorlar. O zaman ben de insanların hayatına girip bir süre yürüyüp sonra gidiyorum. bazen bir insana çok yaklaşıyorum, ama sonrasında beklemeden uzaklaşıyorum. Kaderim bu, geliyorum ve gidiyorum. Hayatı, yaşanmaz hissettiğim zamanlar da oluyor bazen. Bazen hiç bir şeyden tad alamıyorum. İşte o zaman yerimde durduğumu hissediyorum. Yerimde durduğum zaman yaşamıyorum.